De familie Knoops blijft in Wallonië een ronkende naam. Veertig jaar geleden was Etienne Knoops één van de kopstukken van het Rassemblement Wallon (RW). Zijn zoon, Denis Knoops, is bekend geworden sinds hij de herstructureringen bij Delhaize moest aankondigen.
“Er bestaat nooit een ideaal moment om zo’n beslissingen bekend te maken.” Denis Knoops, topman van Delhaize België, zat er ongemakkelijk bij toen hij aankondigde dat distributiegroep Delhaize plande om 2.500 werknemers te ontslaan en besloot veertien winkels te sluiten. Er was veel kritiek over de manier waarop de man zijn verklaring aflegde. Te koel, te weinig empathie, met een hoog Louis Schweitzer-gehalte – verwijzend naar de Franse Renault-topman die indertijd de sluiting van de autofabriek in Vilvoorde bekendmaakte. Knoops is een Waal die aan de top van Delhaize is terechtgekomen omdat een aantal andere managers de voorbije jaren de handdoek in de ring hebben gegooid. Pierre-Olivier Beckers, de voormalige topman, verliet de groep in mei 2013. Sindsdien volgde onder andere Stéfan Descheemaeker, CEO Europa, de weg naar de uitgang. In mei 2014 stapte Dirk van den Berghe op, de CEO Belux. Knoops kwam in diens plaats en hij moet al meteen een zware herstructurering – één op de zes werknemers moet weg – aankondigen. Het was niet de beslissing van de man zelf, die tot voor kort topman van het Delhaize-winkelpunt-merk Red Market was. Neen, de Nederlandse nummer één van Delhaize, Frans Muller (ex-Metro), wou het puntje op de i zetten. Delhaize verliest marktkaandeel en klanten, de kosten zijn te hoog en de prijsbrekers duwen deze winkelketen met vooral producten uit het hogere gamma uit de markt.
Feit is dat Denis Knoops een bekende figuur is geworden. En zal het iemand opgevallen zijn dat die man zich enkel in het Frans uitdrukt? Ook al is Delhaize een exponent van het economische ‘oude België’, met een link naar de oude en ondertussen sterk verzwakte haute finance, de warenhuisketen staat er al geruime tijd op dat haar toplui de media in twee talen te woord kunnen staan. Denis Knoops is een uitzondering. Omdat hij pas kort aan het hoofd van de keten staan? Of omdat hij de zoon is van Etienne Knoops, ex-Waals militant en ondertussen 80 jaar oud?
De naam Knoops doet bij vele Walen een belletje rinkelen, en terecht. De Carolo Etienne Knoops is één van de meest onderschatte wallingantische politici van de jaren zestig en zeventig van vorige eeuw geweest. Iedereen heeft het over André Renard, François Perin of Paul-Henry Gendebien, die vanuit het Rassemblement Wallon de Waalse belangen wilden verdedigen tegen een demografisch en economisch sterk Vlaanderen.
Etienne Knoops wordt vaak vergeten, maar hij heeft zijn plaats in het rijtje. Waarom? Omdat de man uit de christelijke PSC kwam en in de jaren zestig tot de conclusie is gekomen dat hij eerder zou moeten opkomen voor Wallonië en enkel voor Wallonië. Een katholieke wallingant is altijd een uitzondering geweest. Knoops was er één.
Nadat hij van 1964 tot 1968 in Charleroi voor de PSC gemeenteraadslid was, stapte Etienne Knoops over naar het Rassemblement Wallon. Hij vond dat de Belgische unitaire staat geen toekomst meer had, met een sterke Vlaamse meerderheid, en dat het bestaande staatsbestel op de problemen voor de Waalse industrie geen antwoord kon bieden. Tussen 1968 en 1976 was Knoops RW-senator. Zijn rol was cruciaal in de evolutie van het wallingantisme aan het einde van de jaren zestig. De Waalse regionalisten werden meestal als links gecatalogeerd en Knoops ging daar – net als François Perin en de jonge Jean Gol – niet mee akkoord. Toen Paul-Henry Gendebien als RW-voorzitter een te linkse koers begon te volgen, stapte Knoops over naar het liberale PRL.
Ook als PRL’er behield hij duidelijk een wallingantische reflex. Van 1982 tot 1985 was hij staatssecretaris voor Energie. Hij vroeg dat de elektriciteitscentrales niet langer een beroep zouden doen op steenkool uit Limburg maar op geïmporteerde steenkool. Na de Vlaamse oproep ‘Geen frank meer voor het Waalse staal’ vroeg Knoops zich af of Cockerill-Sambre wel een afnemer kon blijven van Vlaamse steenkool. Knoops werd in zijn standpunt niet gevolgd door de regering. De enige politieke doelstelling die Etienne Knoops kon realiseren, was de rechtstreekse verkiezing van het Waals Parlement.
