Overbevolking

Alle binnen- en buitenlandse kranten hebben het gemeld. De dieren sterven massaal uit en als het zo verder gaat, verdwijnt de mens ook. Over de oorzaak van dit alles wordt liever niet gesproken. 

Ze kennen niets en kunnen niets

In het zesde studiejaar leerde ik dat er in dit land 8,5 miljoen mensen woonden. Dat was toen dubbel zoveel als honderd jaar tevoren. De economie kon die stijging nog juist aan; ze bood voldoende werkgelegenheid. Maar vandaag lopen er al bijna 3 miljoen mensen meer op deze lap grond en dit keer volgt de economie niet langer: 60.000 werklozen in 1969 en meer dan het tiendubbele vandaag, want de maakindustrie is haast volledig naar lageloonlanden verdwenen en de computer vernietigt nog iedere dag banen van goed geschoolde mensen. Die 3 miljoen extra zijn niet het gevolg van een geboorteoverschot maar van de opendeurpolitiek van de Europese Unie en van de politiekcorrecte lafheid van de regeerders. Een groot deel van onze huidige problemen is daarom te wijten aan overbevolking. Onze steden blijven uitdeinen, de files verpesten het verkeer en de prijzen voor woningen en bouwgrond zijn torenhoog en meestal niet meer te betalen zonder een gulle bijdrage van de ouders. En onze sociale zekerheid is een magneet voor tientallen miljoenen gelukszoekers die zich in de vetpotten van Europa willen nestelen. Europeanen zijn nu eenmaal te fatsoenlijk om dit profitariaat te laten verdrinken. Dus stijgt de druk altijd meer van vooral jonge mannen “die niets kennen en niets kunnen”. Dat zijn de woorden van de Nederlandse journaliste Linda Polman, die jarenlang vanuit haar Afrikaanse thuisbasis de migratiestromen volgde; de migratie van heerschappen die te lui zijn om in eigen land letterlijk de hand aan de ploeg te slaan (dat is de taak van de vrouw). Zij willen naar luilekkerland Europa op basis van de idiote videoclips die ze via satelliet op televisie bekijken.

Eén zoon is vrede

Overbevolking is een globaal verschijnsel maar wij in Europa hebben vooral te maken met de druk uit Afrika en uit de mohammedanenlanden rond de Middellandse Zee. De cijfers zijn hallucinant. Tijdens mijn lagere school woonden 550 miljoen mensen in Europa en daar zijn sindsdien 200 miljoen mensen bijgekomen (voor een flink deel afkomstig van buiten Europa). Maar in Afrika leven nu al 1 miljard mensen en dat zijn er vier keer meer dan zestig jaar geleden. Arabieren en tutti quanti overtreffen zelfs de Afrikanen: nauwelijks 75 miljoen in 1950 en nu al op weg naar 500 miljoen. Eén en ander is te danken aan de westerse industrie die via massale productie van geneesmiddelen de kindersterfte uit de wereld hielp, terwijl ze tezelfdertijd massaal goedkoop basisvoedsel exporteerde. Die zogenaamde “vluchtelingen”, volgens de desinformatiedienst van de VRT, zien er bepaald niet uitgehongerd uit. En van waar komen die iPhones, die sommigen gebruiken om hun succesvolle overtocht te melden? Het is natuurlijk geen toeval dat jongelui uit Afrika en het Midden-Oosten het hazenpad kiezen. Geen enkele economie, zeker niet in de geglobaliseerde wereld, kan zo’n bevolkingsexplosie opvangen. Miljoenen jonge heerschappen hebben wel te eten maar voor de rest veel te veel tijd, want zinvol werk is er veel te weinig. Velen zien dan de oplossing in het gebruik van geweld; soldaat van IS worden, bijvoorbeeld. Het lucht op, het geeft zin aan het leven, en misschien word je er wel rijk van. Een misdadige ideologie predikt dat wanneer men sneuvelt men het paradijs verdient. Het mohammedanisme was nooit fatsoenlijk maar kindersterfte en voedseltekort brachten met zich dat er al bij al maar een beperkt aantal strijders waren. Dat is niet langer het geval. De bloedige oorlogen in Afrika en in het Midden-Oosten zijn vooral mogelijk omdat er genoeg rekruten zijn. De bekende demograaf Gunnar Heinsohn beweert dat Europa zijn naoorlogse vrede te danken heeft aan het feit dat iedere familie meestal maar één zoon heeft.

Broedmachines

De overbevolking hangt samen met de positie van de vrouw in de gemeenschap en daar staan de zaken er slecht voor. De bekende rapporten van de Verenigde Naties over de situatie van vrouwen in de Arabische wereld stellen dat te veel talent verloren gaat door de mohammedaanse mentaliteit. Vrouwen zitten in een tweederangspositie gekneld en zijn dikwijls grotendeels herleid tot broedmachines die onder voogdij staan van hun vader, hun broers of hun man. Het is gemakkelijk om vanuit onze westerse stoel te leuteren over bewustwording, emancipatie en greep krijgen op het eigen leven, maar in de praktijk zijn een paar harde muilperen en soms nog veel erger al genoeg om een einde te maken aan die vrouwelijke bewustwording. Een discriminerende ideologie als het mohammedanisme, die in de praktijk vrouwen herleidt tot sprekend vee en zoontjesfabrieken, blijft per definitie vrouwen onderdrukken. Geen enkel mohammedanenland erkent de volledige gelijkheid van vrouw en man, al zijn landen als Tunesië en Marokko iets fatsoenlijker, maar dat valt slecht bij de mohammedanen die zich beroepen op de sharia en Koranteksten. Mohammedaanse vrouwen hebben dan nog het voordeel dat ze meestal veilig zijn als ze zich braaf achter hun vodden en doeken verbergen. Volgens de Verenigde Naties is de situatie voor vrouwen nog veel erger in zwart Afrika, want daar is niemand veilig voor geweld en verkrachting. Daar zijn vrouwen goed genoeg om kinderen te krijgen en hard te werken, want de heer van de schepping moet de sociale contacten onderhouden.

Wat helpt, kan niet

Is er een oplossing voor die overbevolking, voor die stroom gelukszoekers die de sociale zekerheid in Europa geleidelijk ondermijnt? Ik vrees dat die tot het rijk van “dat wat kan, helpt niet en dat wat helpt, kan niet” behoort. Die zogenaamde sukkelaars opzettelijk en massaal laten verzuipen, gaat niet. Maar wie kent een methode om ze af te schrikken zonder grof en moorddadig geweld, zodat ze niet langer denken dat in Europa het goud op de rug groeit terwijl ze hoogstens reclameblaadjes in brievenbussen mogen stoppen? Hulp in het thuisland? We weten al tientallen jaren dat ontwikkelingshulp een verloren zaak is, die de zakken vult van Afrikaanse politici, westerse bedrijven, ontwikkelingshelpers en liefdadigheidsindustrieën als Artsen zonder Grenzen. De enige manier om die ellende in Afrika te stoppen, is rekolonisatie en dat kan politiek niet en is schrikbarend duur. Een andere mogelijkheid is massaal anticonceptiemiddelen uitdelen, maar de meeste zwarte heren willen niet aan het condoom en vrouwen worden doodsbang gemaakt met horrorverhalen over de westerse pil. De “godsdienst van vrede” door een echte religie vervangen, kan ook niet. Niemand in het Westen denkt er nog aan mensen tot het christendom te bekeren, want niemand in geseculariseerd Europa gelooft nog zelf. Niemand is bereid door bekeringswerk zijn doodvonnis te tekenen. Ook in Azië kennen ze er iets van. De mohammedanen van Pakistan, Bangladesh en Indonesië zijn met 590 miljoen, 90 miljoen meer dan er Arabieren zijn. Dan speken we nog niet over China, India en Zuid-Amerika. Het ziet ernaar uit dat binnen vijfendertig jaar 12 miljard mensen op de wereld zullen zijn; vier keer meer dan in 1950. Begin er maar aan om ieder dier op te bergen in dierentuinen, want weinige dieren zullen het overleven. Nu al zijn er streken in Afrika waar het laatste dier is opgevreten gezien het almaar groeiende aantal van het vruchtbaarste en gevaarlijkste beest.

Jan Neckers