Uncategorized

Saoedi-Arabië, België en de onfrisse rol van ons koningshuis

Redactie Binnenland

De politieke en de handelsrelaties van België met het feodale koninkrijk Saoedi-Arabië staan volop ter discussie na de terreuraanslagen in Parijs en het terreurgevaar in Brussel. De Saoedi’s prediken in het Westen het oerconservatieve wahabisme en er zijn sterke vermoedens dat ze de IS financieren.

2015-49_02_Saoedi-Arabië en België (Medium)Dus stelt zich de vraag of het erfpacht aan de Saoedi’s op de Grote Moskee in Brussel wel een goed idee was. En moeten we zomaar de rode loper uitrollen voor de Saoedische groep Energy Recovery Systems die in de Antwerpse haven wil investeren en 900 jobs belooft? Ook ons koningshuis mag zich beraden. Of wil men daar niet meer herinnerd worden aan het schandaaldossier rond Eurosystème Hospitalier?

Het was een nogal gênante vertoning van Kamerlid Peter de Rover (N-VA), hoe hij laatst in een debat met Wouter de Vriendt (Groen) op De Afspraak (Canvas) met hand en tand het standpunt verdedigde dat België nauwe contacten moet blijven onderhouden met Saoedi-Arabië. Dat die oliestaat – net als IS – mensen onthoofdt alsof het om kippen gaat, en dat er meer dan genoeg redenen zijn om aan te nemen dat de Saoedi’s de IS financieren en/of van wapens voorzien, deed er even niet toe. Want dat was nu net wat De Roover als betoog had. Het kan zijn dat er Saoedi’s zijn die het doen, maar dat mogen we niet gelijk stellen met Saoedi-Arabië als staat. Neen hoor, je mag landgenoten niet verwarren met een land. De Roover had een punt, maar hij ging wel heel lichtjes over de feiten heen. In Saoedi-Arabië heerst een totalitair regime waar enkel het extreem conservatieve wahabisme wordt getolereerd. Het wahabisme is al even erg als het salafisme dat de regels van de sharia tot op de komma volgt. Dat betekent dat kritiek op het systeem niet wordt geduld, dat holebi’s een ticket naar de hel verdienen, dat vrouwen niet met de auto mogen rijden en tal van zaken die niet bepaald met onze westerse waarden overeenstemmen.

De woorden van De Roover waren nog niet koud of zijn partijgenoot Johan van Overtveldt, federaal minister van Financiën, liet via De Standaard weten dat hij het belastingverdrag met Saoedi-Arabië ‘voorlopig’ opschortte omdat hij de ‘wenselijkheid’ van het verdrag opnieuw wou ‘evalueren’. Maar wat dat verdrag exact inhoudt? De lezers van de krant werden er niet wijzer op. Het valt nog maar af te wachten of er wat zal veranderen aan de relaties met de oliestaat. De jaarlijkse export vanuit België naar het land bedraagt 2 miljard euro. Een tiende daarvan heeft met wapenhandel te maken, dus met het Waals Gewest. En daar zal men niet snel de Saoedische kip met de gouden eieren willen slachten. Het kan geen toeval zijn dat de Waalse overheid Saoedi-Arabië nog niet op de zwarte lijst heeft gezet, terwijl Egypte, Jemen, Syrië en Bahrein er wel op staan.

De Grote Moskee

De Belgische welwillendheid tegenover een land waar soms massaal veroordeelden na het vrijdaggebed met een zwaardslag worden onthoofd, is lang niet nieuw. En daar speelde ons koningshuis een niet onbelangrijke rol in. Neem de Grote Moskee in Brussel, sinds jaar en dag bekend als broeihaard van het radicale islamisme in ons land. Onze vrome vorst Boudewijn gaf het gebouw in 1967 als geschenk aan de Saoedische koning Faisal bin Abdul Aziz al-Saud die toen pas aan de macht was gekomen. Waarom deze promotor van het wahabisme het cadeau kreeg, is nooit duidelijk geworden. Feit is dat het gebouw stond te verkommeren en op kosten van Saoedi-Arabië werd gerestaureerd.

Faisal was in 1967 op bezoek in ons land, onder meer om wapens te kopen bij FN in Herstal, toen nog een dochter van de Generale Maatschappij van België en waarvan onze koninklijke familie nog enkele procenten van de aandelen in bezit had. Had het ene met het andere te maken? Het is niet zeker, maar Boudewijn gaf toen wel het gebouw voor 99 jaar in erfpacht aan Saoedi-Arabië. Het kwam onze koning ook goed uit dat het paviljoen met het beeldhouwwerk ‘De menselijke driften’ van Jef Lambeaux, ondergebracht in een gebouwtje van Victor Horta, niet meer publiek zou toegankelijk zijn. Katholieken als Boudewijn vonden het werk niet meer dan een ‘obsceen abattoir’.

De Grote Moskee werd in 1978 ingewijd. En nu wordt het interessant om het jaartal af te zetten tegenover de gebeurtenissen rond Eurosystème Hospitalier, de moeder van alle onfrisse dossiers van de afgelopen decennia in ons land. Een sleutelrol wordt gespeeld door Abdullah bin Abdul Aziz, de halfbroer van de Saoedische koning, onze koning Boudewijn en niet het minst prins Albert die heel vaak handelsdelegaties van de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel voorzit in het buitenland. In 1975 zullen zowel onze koning als de kroonprins op reis gaan naar Saoedi-Arabië. Dat heeft alles te maken met enorme economische belangen.

Eurosystème Hospitalier

Abdullah is sinds 1964 de leider van de Nationale Wacht, het zogenaamde ‘witte leger’; 30.000 soldaten die zijn opgeleid om de binnenlandse veiligheid te waarborgen en de olievelden, en vooral Mekka, te beschermen. Trouwens, de idee van een Nationale Wacht is naar het voorbeeld van onze rijkswacht ooit aangebracht door een Belg, een handelsagent van FN in Saoedi-Arabië. Belangrijk om weten is dat in het koninkrijk de regel geldt dat de grond eigendom is van de koning en de ondergrond eigendom van de staat. Opbrengsten uit de oliewinning komen dus de staat tegoed, maar een levendig systeem van commissielonen zorgt ervoor dat een flink deel naar de koninklijke familie vloeide.

Om zichzelf te verrijken en fondsen te verwerven voor zijn Nationale Wacht komt Abdullah op de idee liefst vijf luxehospitalen te laten bouwen voor zijn leger. Het gaat om een project van (omgerekend) 2,5 miljard euro, een fabelachtig bedrag dat het land zou betalen. Amerikaanse en Britse groepen en zelfs een Nederlandse groep staan aan te schuiven voor de opdracht, maar het wordt het Belgische Eurosystème Hospitalier. Het bedrijf heeft nauwelijks kapitaal, vormt samen met enkele bouwbedrijven een consortium en krijgt plotsklaps een hoofdaandeelhouder van formaat: de munitiefabrikant PRB, een dochterbedrijf van de Generale Maatschappij van België.

Callgirls

Aan het hoofd van Eurosystème Hospitalier staat Daniel Cauchie, commercieel agent van Sabena in het dan nog erg mondaine Beiroet (Libanon). Hij organiseert er weekendtrips voor Arabische prinsen en bouwt persoonlijke contacten uit met Abdullah. Het is niet die relatie die de doorslag geeft om een gigantisch contract aan een Belgisch bedrijf toe te vertrouwen. Het gaat erom dat België een koningsrijk is en niet het minst om het bezoek dat koning Boudewijn en prins Albert in 1975 brengen aan Saoedi-Arabië.

Dat ons land de Grote Moskee aan zijn land heeft geschonken, heeft Abdullah ongetwijfeld zo al erg gunstig gestemd. Maar er is meer. Wanneer de prins zelf naar Brussel afreist, wordt hij zeer goed ontvangen. Cauchie weet hoe hij het verblijf van de prins zo aangenaam mogelijk kan maken: met vrouwen. Het is de Nederlands-Egyptische vrouw Fortunato Habib Israël die daarvoor zal zorgen. Ze heeft een netwerk van callgirls. Ze zorgt ervoor dat er permanent vier vrouwen zijn in de suite van de Hilton waar de prins is afgezakt. Hij blijft acht dagen.

Hij brengt een bezoek aan Eurosystème en gaat een keer op de thee bij koning Boudewijn. In een zeldzaam interview vertelde een gewezen agent van de Staatsveiligheid ooit wat meer: “De prins en zijn gezelschap trokken er ’s nachts op uit in Brussel, onder meer naar illegale casino’s. Dat betekende dat we dag en nacht in de weer moesten zijn. Het was de zwaarste week uit onze carrière.”

Smeergeld

Een jaar na het bezoek van Boudewijn en Albert aan Abdullah en niet lang na zijn passage wordt het contract beklonken, in 1976. De eerste twee projecten draaien evenwel vrij snel in de soep. Drie jaar later is Eurosystème failliet. Het echte schandaal breekt pas uit wanneer het Hoog Comité van Toezicht en de Bijzondere Belastinginspectie ontdekken dat op het contract van 28,5 miljard frank voor de twee eerste hospitalen liefst 8,5 miljard frank commissielonen zijn betaald. Op zich is dat geen probleem, want in sommige landen krijg je geen contracten zonder steekpenningen. Het probleem is echter dat 1 miljard frank in het geheim is terechtgekomen bij vier Belgen. En dat is fiscale fraude.

De namen zijn nooit bekendgemaakt, al doen nooit bewezen geruchten hardnekkig de ronde dat prins Albert één van de begunstigden was. Er is nooit een veroordeling geweest in het dossier. Een gewezen crisismanager van Eurosystème zei ooit in De Tijd: “Een indicatie heb ik nooit gevonden dat de prins geld zou hebben ontvangen. Maar met de krappe dotaties die hij ontving, kwam hij met moeite toe. Het zou hem dus goed van pas zijn gekomen.”

Laatste eer

Abdullah, inmiddels koning, sterft begin 2015. Koning Filip reist naar Saoedi-Arabië om de laatste eer namens ons land te betonen. Er is in zijn hofhouding kennelijk niemand die hem vertelt dat het misschien niet zo’n goed idee is.

RVL

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




Alle nieuws voor binnenland opgevolgd door de PAL NWS redactie.

Delen