Met een knipoog naar de Afrikanerdichter Jan Celliers
opgedragen aan een Vlaams-nationale bewindsman die óók Jan heet
en Jan met de pet mag meelezen.
Ik hou van een Jan die zijn man kan staan,
die communautair zijn gang durft gaan,
een Jan die niet wijkt als het lastig lijkt
om voor ’t volk dat hem koos door een vuur te gaan.
Ik hou van een Jan die optreedt als tolk
van wat er leeft onder het Vlaamse volk
en die als ’t pas geeft, buiten de lijntjes kleurt,
al wordt daar wellicht een lintje mee verbeurd.
Ik hou van een Jan die nog vechten kan
voor wat er van tel is voor de kleine man
aan wiens vertrouwen hij zijn postje dankt
én zijn aanvaarding door de tricolore clan.
Ja, ik hou van een Jan die zijn man kan staan,
die zich zo maar niet uit zijn lood laat slaan,
die verder dan zijn wijsneus lang is kijkt,
die niet voor francofone dreiging wijkt,
maar vrank en vrij voor Vlaanderen vrij wil gaan!
Hector van Oevelen
